بسیج مختص زمان جنگ نیست- هفته بسیج گرامی باد- امور ایثارگران - ولی چناری مشاور ریاست دانشگاه - ذوالفقار مهردادی کارشناس
وصیت شهدا
جنگ دفاع مقدس

 

میخواستم بزرگ بشم...
درس بخونم مهندس بشم...
خاکمو آباد کنم ...
زن بگیرم...
مادر و پدرمو ببرم کربلا...
...
دخترمو بزرگ کنم ببرمش پارک ,تو راه مدرسه باهم حرف بزنیم
خیلی کارا دوست داشتم انجام بدم
خب نشد...باید میرفتم از مادرم, پدرم ,خاکم , ناموسم ,دخترم , دفاع کنم
رفتم که ...
دروغ نباشه
احترام کم نشه
همدیگرو درک کنیم
ریا از بین بره
دیگه توهین نباشه
محتاج کسی نباشیم
الان اوضاع چطوره؟....

چفيه و اهميت آن در جبهه
«چفيه» كه به آن «چپي» هم مي گفتند، دستمالي است نخي به طول و عرض تقريبي يك متر كه قدرت جذب رطوبت آن زياد است. چفيه در جبهه کاربردهای زیادی داشت، براي عموم هم حوله حمام بود، هم سفره نان. در كارهاي سنگين آن را مثل شال به كمر مي بستند و موقع گرد و غبار - خصوصاً در مناطق رملي - و وزيدن بادهاي تند به سر و صورت مي پيچيدند. همچون بغچه و ساك دستي، وسايلشان را در آن مي گذاشتند و به حمام و خريد مي رفتند. وقتي از آسمان آتش مي باريد و هوا فوق العاده گرم بود، آن را خيس مي كردند و جلو صورت در خلاف جهت باد مي گرفتند كه با وزيدن نسيمي شبيه كولر مي شد و هوا را مطبوع و دلپذير مي كرد؛ منتها به خاطر شدت گرما، خيلي زود خشك مي شد. وقتي آن را خيس مي كردند و باد مي دادند و به صورت فرد گرمازده مي انداختند، او در هواي پنجاه درجه شلمچه از مرگ حتمي نجات مي يافت. چفيه در اوقات فراغت كنار رودخانه ها، سدها، هورها و كانال ها تور ماهي گيري بود. شب چهارشنبه سوري براي بعضي دستمالي بود كه با آن به «قاشق زني» مي رفتند و آن را به چادر فرماندهان و تداركات مي انداختند و تا سنگين نمي شد آن را بيرون نمي كشيدند. هر وقت رزمندگان از عمليات برمي گشتند و تداركات گردان مي خواست به آنها شربت بدهد، نو و تميز آن صافي شربت بود. در عمليات، براي بستن زخم مجروحان بهترين و در دسترس ترين باند و شريان بند بود و موقع پاتك هاي شيميايي در نبود ماسك ضد گاز، بهترين وسيله، چفيه خيس بود. در جابه جايي مهمات سبك، فشنگ و نارنجك و خمپاره 60 خصوصاً از نوع غنيمتي آن مثل بغچه بود. چفيه را هنگام نماز مثل شال به كمر مي بستند يا دور گردن مي انداختند و بعضي هم آن را مانند عمامه به سر مي پيچيدند و یا مثل عبا روی دوش می انداختند. يا مثل سجاده پهنش مي كردند و روي آن به نماز مي ايستادند. چفيه سربند پيك هاي موتورسوار گردان بود؛ مخصوصاً در هواي سرد و براي جلوگيري از سينوزيت. چفيه وسيله خوبي بود براي گريستن در عزا و مصيبت اهل البيت عصمت و طهارت(ع). چفيه مشخص ترين وسيله در لباس بسيجي بود و يادگار سال هاي رزم و مقاومت، و تنها چيزي كه رزمنده مي توانست موقع به شهادت رسيدن به هم رزمش ببخشد كه نشاني از همه بي نشاني ها بود. چفيه بهترين وسيله اي بود و هست كه وقتي در حجله شهيد و تابلوي مزار او قرار مي گيرد، به تنهايي رنگ و بوي همه آن شجاعت ها و غربت ها و مظلوميت ها، ناله ها و ندبه ها و استغاثه ها و شهادت ها و پايمردي ها را با خود دارد. چفيه وسيله اي همه كاره بود. علاوه بر آنچه پيش تر ذكر شد، در دسترس ترين كفن براي پيكر قطعه قطعه شده شهدايي بود كه هم رزمانشان مي توانستند با خود به عقب ببرند. وسيله اي براي پوشاندن چهره «پا لگدكن» (نماز شب خوان)ها، دور كننده حشرات سمج و موذي، دستمال مرطوب براي پيشاني برادران تب دار، عرق گير چهره هاي سوخته گرمازده در پشت تويوتا و موقع راه پيمايي هاي طولاني، هديه اي كه روز عيد غدير به بچه سيدها مي دادند، دستگيره اي براي برداشتن ظرف غذاي داغ، لنگ و حوله حمام و بالاخره جايگزيني براي دستمال ابريشمي كه در گذشته بعضي با پرتاب آن به جلو و ايجاد صدا مزاح مي كردند.

تاریخ انتشار: چهارشنبه 27 آبان 1394
بسیج مختص زمان جنگ نیست

  بسیج مختص زمان جنگ نیست

امتیاز: Article Rating
بسیج مختص زمان جنگ نیست
آنگاه که جهان در نقطه آغازین واقعه ای عظیم قرار داشت و قدرت های بزرگ خود را برای اتفاقی تاریخی مهیا می کردند شاید کمتر کسی از سیاستمداران بلوک شرق و غرب آن زمان که دولتهایشان در حال وارد شدن به جنگ علیه یک ملت تازه انقلاب کرده بودند تصور کند این جنگ 8 سال بطول خواهد کشید و در نهایت مجبور به پذیرش آتش بسی می شوند که جز شرمندگی در پیشگاه ملت مسلمان ایران هیچ ثمری برای آنان نخواهد داشت، آنان در ذهن خود این را می پروراندند که در یک عملیات غافلگیرانه در مدت سه روز تهران را فتح کرده و با شکست جمهوری اسلامی منافع از دست داده ی خود را دوباره بدست خواهند آورد؛ غافل از اینکه جوانان این مرز و بوم با توکل به قدرت لایزال الهی و با رهبری پیامبر گونه ی حضرت امام خمینی (ره) با تشکیل بسیج مردمیِ به پا خواسته از بین توده های مختلف جامعه از کاسب و کارمند گرفته تا فرهنگی و دانشگاهی همه و همه برای سربلندی این کشور قیام خواهند کرد و پوزه ی استکبار و استعمار را به خاک ذلت خواهند کشید.
پنجم آذر ماه مصادف با صدور فرمان حضرت امام خمینی (ره) در خصوص تشکیل بسیج مستضعفین است. همانها که با استفاده از ابتدایی ترین جنگ افزارهای موجود با تکیه بر نیروی ایمان و اعتقاد راسخ به خط سرخ شهادت در کنار دیگر نیروهای نظامی کشور در مقابل رژیم تا دندان مسلح صدام ایستادند و نگذاشتند یک وجب از خاک میهن عزیزمان به دست دشمن بیافتد؛ بسیج مختص زمان جنگ نیست بلکه این کشور و این مملکت در هر شرایط و هر زمانی به بسیج نیاز دارد، بسیجی تنها به آن کس که لباس خاکی بپوشد و چفیه ای را به گردن بیندازد گفته نمی شود، بسیجی یک فرهنگ و باور است که شخص با توکل بر خداوند متعال و در راه پیشرفت اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی با رهبری فرزانه حضرت امام خامنه ای از تمامی هستی خود می گذرد، بسیجی اعتقادی است قلبی و درونی که بایستی آن را به منصه ی ظهور رساند و به جامعه معرفی کرد، بسیج شغل و کار خاصی را نمی شناسد بلکه از بین تمامی اقشار جامعه تشکیل می شود؛ مثل بسیج دانش آموزی، بسیج دانشجویی، بسیج اساتید، کسبه، طلاب، اداری، و خلاصه بسیج در تمامی بخشهای جامعه وجود دارد و همه و همه می توانند عضو بسیج باشند؛ سن و سال هم نمی شناسد از علی اصغر امام حسین (ع) تا حبیب ابن مظاهر همه عضو بسیج می شوند؛ هم کودکان و نوجوانان می توانند بسیجی باشند هم افراد مسن؛ زن و مرد هم ندارد، دختر و پسر این کشور همه می توانند عضو بسیج شوند؛ فقط باید افراد قامت خود را با قامت بسیج سازگار کنند، لباس بسیجی را نمی شود کوتاه کرد، افراد باید قامت خود را به لباس بسیجی برسانند؛ این باور قابل کوتاه آمدن در مقابل تهدیدها نسیت، فرهنگ بسیجی ظلم و ستم را نمی پذیرد، اگر بخواهیم بسیجی باشیم باید خود را به آن برسانیم و قامت خود را با بسیج هماهنگ کنیم؛ بسیج تنها یک نیروی رزمی و جنگی نسیت بلکه در تمامی صحنه ها حاضر است؛ بسیج سازندگی، بسیج علمی و هر جایی که نیاز به حضور این فرهنگ است بسیجی آنجا حاضر می شود و با اعتقاد راسخ به خداوند متعال با هر گونه تهدید دشمن مقابله می کند، هر چند آوازه ی بسیج با شروع جنگ تحمیلی و تشکیل واحد بسیج بعنوان یکی از ارگانهای مثمر ثمر در دفاع از کشور عزیزمان به گوش جهانیان رسید اما امروزه الحمدالله فرهنگ و منش بسیجی بر تمام ارکان نظام تسلط دارد، بسیجی باید فرهنگ سازی کند، رفتار و اخلاق بسیجی بعنوان یک فرهنگ بایستی در جامعه پیاده شود، بسیجی نباید فکر کند چون جنگ تمام شده است دیگر نیازی به حضور او نیست، از تهدیدهای هر روزه ی دشمنان هم اگر بگذریم کشور ما به حضور این عزیزان در بدنه حود نیاز دارد، آنان باید شب و روز در جهت پیشرفت و ترقی این مملکت تلاش کنند، این فرهنگ خستگی نمی شناسد و همانطور که بسیجیان ما در دوران دفاع مقدس تا آخرین توانی که در جسم خاکی خود داشتند با قدرت تمام از کشور دفاع کردند بر همه ی ما لازم است به عنوان بسیجی از حیثیت و آبروی مملکت دفاع کنیم که به فضل خداوند همواره بسیجی بوده، هستیم و خواهیم بود و دشمنان هم فکر تسلیم این فرهنگ را به گور خواهند برد؛ تا بسیج زنده است ان شاء الله کشور هم زنده می ماند و بعنوان ام القرای جهان اسلام داد تمامی مظلومان را از ظالمان خواهد گرفت بشرطی که وزیر و وکیل و مدیر ما هم در تصمیم گیری های خود بسیجیان را فراموش نکنند و به یاد داشته باشند که این پست و میز و منصب حاصل ریخته شدن خون پاک شهیدان بسیاری از این مرز و بوم است، آسان بدست نیامده پس آن را آسان از دست ندهیم و خود را ملزم به حفظ و پاسداری از آن خونها بدانیم.
ولی چناری
تصاویر
  • بسیج مختص زمان جنگ نیست
ثبت امتیاز
جستجو